Ciemna toń

Młody Elf

Skończyła obmywać nogi i poprawiła się zaciekawiona na kamieniu.
-Coś tam kojażę.- odpowiedzała na pytanie Kali.
Kiedyś nadworny bajarz opowiadał jej coś z tamtej epoki.

Duch

- Bardzo dobrze - kiwnęła głową w kierunku Marrisy, w której krwi poczuła przypływ pewnych emocji - Nasza legenda głosi, że dokładnie w momencie jego narodzin 5 września 1638 roku w ogrodzie pałacu na raz zakwitły wszystkie róże. To miejsce zawsze było uważane za niezwykłe, a teraz ludzie mieli ku temu jeszcze więcej powodów. Powinnyście także wiedzieć, że róże kiedyś nie wyglądały jak te dzisiejsze. Miały one bowiem bardzo cienkie łodyżki zupełnie pozbawiane kolców i ogromne kwiaty - myślami przeniosła się do tamtych czasów.

Młody Czarodziej

Uśmiechnęła się, zadowolona z samej siebie, jak na próżną istotę przystało, że jednak coś tam kojarzy. Nieświadomie cały czas wodziła palcem tuż przy brzegu, zasłuchana w opowieści. Oczami wyobraźni już widziała francuski dwór, pełno ludzi w strojach z epoki i ogród pełen róż... Kiwnęła głową, na znak, że słucha.

Młody Elf

Zmyśliła się...
Róża bez kolców... Cinka łodyga... Dóży kwiat... No jasne!! Mama taką chodowała!! Boże jek ja uwielbialam ten kwiat. Ciekawe co teraz się z nim dzieje...
Odepchnęła myśli od róży i zaczęła słuchać tego co mówi Kali.

Proszę o dokładniejsze sprawdzanie postów... Ortografia nie gryzie Wink

Duch

- Król ojciec... Ludwik XIII uznał to za znak Boskiej opatrzności - kontynuowała - Każdej kobiecie na swym dworze pozwoli zaopiekować się tylko jednym kwiatem i tylko jednemu nadać imię. I tak tez się stało. Damy dwory, służące, a nawet Królowa wybierały swoje kwiaty. Ale jeden z nich był inny niż pozostałe. Była to mała róża, dopiero paczkująca i widać było, że nie będzie tak wspaniała jak jej siostry, bowiem ona jako jedyna miała kolce. Wyglądała zupełnie tak jak te dzisiejsze - uśmiechnęła się przywołując przed oczami jej obraz.

<przepraszam, że tak ociężale się to ciągnie, ale wymyślam na bieżąco>

Młody Elf

Wsłuchala się w słowa Kali. Myślami cofnęła się do tamtych czasów i wyobraziła sobie ogród i biegające po nim kobiety. Tak się zamyśliła, ze zaczęła się przechylać do przodu i mało nie wpadła do wody. W ostatniej chwili wzbiła się w powietrze i znowu usiadła na kamieniu. Ponownie uruchomiła wyobraźnię.

Duch

Nagle przerwała przypominając sobie o czymś ważnym. Wzrok utkwiła w jednym miejscu, pozwalając myślom krążyć swobodnie. Trwało to dobre pięć minut, ale co dla nieśmiertelnego znaczy taka chwila wobec wieczności? Czerwone tęczówki zimo patrzyły na świat, zęby lekko wydłużyły. Z jakiegoś powodu była zła.
Zupełnie wytrącona z rytmu opowiadania, poniosła się błyskawicznie, nie bacząc na to, że swoim zachowaniem może przestraszyć towarzyszki
- Przepraszam was - jej głos wskazywał na coś zupełnie innego, jakby chciała opuścić je jak najszybciej - Ale muszę iść. Dokończymy to kiedy indziej, albo i nie dokończymy, przemknęło jej przez głowę. Żegnam -nie czekając na odpowiedź dziewcząt oddaliła się kawałek, by zniknąć.

Młody Elf

Popatrzyła za nią zdziwiona. Nagle poczuła ogromne zmęczenie.
-Ja również muszę już iść.- ziewnęła potężnie. -Do zobaczenia!- zawołała i wzbiła się w powietrze.

2,5 linijki Twisted Evil

czyli upomnienie. O ile się nie mylę to 4/5 *

* jeśli się mylę, proszę o wysłanie PW.