Nad jeziorem

Przywódca Wilkołaków

Wywrócił oczami. Może był dorosły i może był przywódcą, ale i tak nie mógł się czasem powstrzymać od takich szczeniackich gestów.
- Nie odwracam kota ogonem. - w sumie dlaczego kota, a nie psa?. Spojrzał na ścianę drzew na skraju lasu, wypatrując czegoś w ciemnościach.
- Nie jadam kosmitów. - mruknął tak cicho, że żadne nie miało szans na usłyszenie go. - Prawie jak u wróżki. - skomentował głośniej słowa Sirwana, wpatrującego się w niebo z miną filozofa.

Władca Lihtium

- Na Twoje nieszczęście, wróżce daleko do moich umiejętności. Jeśli chodzi o fazy księżyca, to przydałoby się, byś je miał w małym paluszku. - nadal był jakoś dziwnie spokojny. Może to pora dnia tak na niego wpływała? A może obecność przyrody? A może... właśnie, to Letty jakimś cudem w końcu trochę upacyfikowała go do otaczającego świata.
- Otworzysz wino? Wciąż posiadam zbyt mało promili w krwiobiegu...

Królowa Ciemności

- Sirwan - spojrzała na niego znowu, wiedząc, że zna jej myśli. - Wolne, czyli stajemy się na chwile słoikami. Ale też bez przesady - dodała po chwili, siadając wśród traw. Poczuła lekkie łaskotanie, więc cicho się zaśmiała. - Siadaj, Will, czas na przerwę. - otworzyła wino, poszukując jakiś kieliszków. Ups, czyżby zdążyła porwać tylko butelkę. Chrząknęła. - Cóż... chyba żegnamy się z cywilizacją i pijemy z gwinta. Spojrzała na nich niczym zbity pies.

Władca Lihtium

Stwierdzenie Letty było co najmniej dziwne. Po krótkotrwałym przyspieszeniu pracy umysłu, odpuścił. Miewała swoje powiedzenia, zrozumiałe tylko dla niej samej.
- Z gwinta? - rzucił pytanie raczej sam do siebie - aaa...kieliszki! - zdziwnie ustąpiło nagłemu oświeceniu. No tak, w Lihtium panują inne zwyczaje, niż w miejscu, w którym spędził ostatnie miesiące. Zamknął oczy i skupił się na kieliszkach znajdujących się na stojaczku. Wykrzesał z siebie odpowiednią ilość energii, aby je przywołać. Pojawiły się po chwili, lądując nieco kulawie.
- Teraz nie musimy pić jak małolaty - podsumował, usadawiając się wygodnie w trawie. Zapach zasypiającej ziemi był o wiele bardziej przyjemny, niż schizy pozostałych obecnych.

Królowa Ciemności

- Beee! Kieliszki. - rzekła zaraz po nim, dziwiąc się, że w ogóle się nad tym zastanawia. Idealnie. Pić wino na terenie wilkołaków wśród takich ludzi - szczęście zaczęło kierować jej umysłem. Znów się uśmiechała i znów się śmiała. - Zdolne dziecko - skomentowała i nalała wina do kieliszków. Ciemna ciecz wypełniła je do połowy, dziwnie się kołysząc. Przypomniała jej od razu krew, lekko się skrzywiła.

Władca Lihtium

- Kochanie, zdolne dziecko to my możemy dopiero mieć. - poprawił rozmarzoną kobietkę, biorąc kieliszek wina. Zapachy zmieszały się. Aromat wina i ziemi, dziwne połączenie, ale jakże odurzające... Przyłożył kieliszek na ust, chwilę upajając się samym zapachem, następnie przechylił go i poczuł, jak trunek wlewa się do ust, pieszcząc zmysł smaku. Znowu zaczął odpływać w świat innych doznań.

Królowa Ciemności

Wypluła wino przed siebie, dławiąc się strasznie. Dziecko?! Ona i dziecko? Dziecko i ona? To brzmi jak nadchodząca katastrofa. Oczywiście wychowała Aurore, jednak miała z tym bardzo dużo problemów. Mimowolnie spojrzała na brzuch, zaraz po tym jak przestała się dławić.
- Dziecko...? Powiedz, że żartowałeś. - szepnęła cicho, spoglądając na niego przerażona.

Władca Lihtium

Widząc co się dzieje, stwierdził, iż jednak pozostanie na ziemiach Lihtium i ciałem i duszą. Poklepał krztuszącą się Let, hamując śmiech z jej reakcji. Ale, właściwie, dlaczego miałby żartować? Teoretycznie żadne istnienie nie trwa wiecznie, a rody królewskie szczególnie powinny o tym pamiętać. No bo kto przejmie Królestwo, w razie gdyby nagle zniknął? Przypadkiem poruszyli ważny temat, zanotował w pamięci, żeby w razie wykrętów elfki, wrócić do tego tematu.
- Uspokój się, wino marnotrawisz... - mruknął, po czym dodał trochę głośniej - I tak kiedyś Cię to dopadnie.

Królowa Ciemności

- Kiedyś. - dodała, poruszając szybko powiekami jakby wpadło jej coś do oka. Kiedyś, to była dobra odpowiedź, wszak gdyby Letty zaszła teraz w ciążę dziecko byłoby z lewego łoża. Czyli nie będzie mogło zająć miejsca Sirwana. Palcem zaczęła jeździć po kieliszku, patrząc na krwawą zawartość. Niech sobie żartuje.

Władca Lihtium

Jak zwykle, broniła się przed niewygodnymi tematami, starała się zbyć zdawkową odpowiedzią. Jakież to zabawne... Tymczasowe wypieranie ze świadomości nieuniknionego, dające tymczasowy komfort..
Biedna, zdawała się być totalnie zszokowana a zarazem i przerażona. Chyba nic dziwnego, poruszył ten temat po raz pierwszy, ale i nie miał zamiaru tak łatwo odpuszczać. Kuć żelazo póki gorące.
- To kiedyś może być bliższe, niż zakładasz, kochanie. - objął ją czule - A winko, to się pije, a nie palcem maca..

Królowa Ciemności

Walnął się w główkę i wydać teraz efekty Westchnęła ciężko i przeciągle, zastanawiając się, czy przypadkiem nie iść pomoczyć nóg w wodzie. - Zobaczymy. Ciekawił mnie fakt, czy będę mogła zagrać na kieliszku - odpowiedziała wymijająco i spróbowała wina. Temat ewidentnie jej nie pasował. Jeszcze zrozumiałaby gdyby poruszył go sam na sam, ale siedział z nimi Will.
- Wilkołaczku, może jeszcze wina? - spytała go.

Przywódca Wilkołaków

Przysłuchiwał się rozmowie uroczej parki z nikłym zainteresowaniem, niepewny, jak powinien zareagować. Teoretycznie, w ogóle nie powinien słuchać, ale sami zaczęli ten temat, więc po prostu milczał. Szkoda, że jego mózg dalej pracował.
- Ciekawe, jak wyglądałoby Wasze dziecko... Taka krzyżówka. - mruknął, gdy nastała cisza. Dopiero po chwili przetrawił pytanie Letty. Zerknął na swój prawie pełny kieliszek. - Raczej podziękuję, elfiku. Wolałbym nie biegać zygzakiem. - odpowiedział i mimowolnie zaczął się zastanawiać nad tym, jak właściwie czuje się upity wilkołak w wilczej formie. Czy tak jak człowiek? Czy widzi podwójnie i biega zygzakiem? Wypadałoby kiedyś sprawdzić.

Władca Lihtium

Zagrać na kieliszku... skąd się jej biorą tak dziwne pomysły? Po raz kolejny doszedł do wniosku, że nigdy nie zrozumie dziwności umysłu Let. Zresztą, nie będzie teraz wnikał, bo znowu się zwiesi a i tak do niczego wielkiego nie dojdzie.
- Weź sobie szpilkę albo kolczyk i spróbuj - posunął - A co do dzieciaka... Z całą pewnością będzie oryginalne. Spoko Will, będziesz chrzestnym.

Królowa Ciemności

- Błagam Was, na dziecko jeszcze jest czas. - jęknęła i wypiła pół kieliszka na raz. Choć wino jej nie smakowało - bo było czerwone - nawet się nie skrzywiła. Ta cała sprawa wydawała się jej być nieco dziwna. Na pewno nie teraz, zupełnie nie na miejscu.
- Na pewno byłoby - chrząknęła, szukając odpowiedniego słowa - śmieszne. A próbowałeś kiedyś biegać zygzakiem? - spytała, starając sobie wyobrazić przemienionego, pijanego wilkołaka. Zerknęła na Sirwana. - Szybko wybiegasz w przyszłość - skomentowała, znowu mocząc usta w winie.

Przywódca Wilkołaków

Upił dużego łyka wina, śledząc losy tej co najmniej dziwnej wymiany zdań.
- Wiesz, dzięki wielkie, ale wolałbym nie. Poza tym, do tego trzeba w coś tam konkretnego wierzyć, a to, w co ja wierzę, nie jest uznawane przez żadną religię, więc byłoby ciekawie. Co innego Marcus. Z nim sprawa wyglądałaby dużo łatwiej. Przecież wampiry żyją w poszanowaniu zasad religii, są... blisko z krzyżami i wodą święconą... - urwał, nie mogąc dłużej silić się na powagę. - Z resztą chyba za wcześnie na takie rozważania. I nie, Letty, nie próbowałem. Jeszcze.