Polowanie

Wilkołak

- Nie bardzo wiem... - otworzyła powoli oczy, mrużąc je. - Ale to dziwne miejsce... - jęknęła cicho. Zaciągnęła kaptur mocno na twarz. Drażnił ją blask. - Gdzie ty mnie wyciągnąłeś... - szturchnęła go lekko w ramię, uśmiechając się.

Czarodziej

- Ej no za co? - spytał udając, że go zabolało - Wiesz co... To mi coś przypomina. Kiedyś słyszałem o tym miejscu, bez drzew, które wymarły po rzezi... To chyba Przeklęta Dolina... A to jest teren wampirów - spoważniał rozglądając się wokół z uwagę. Deserem zostać nie chciał...

Wilkołak

Uniosła brew.
- To nieźle nas żeś wyprowadził. - wzdrygnęła się na myśl o Marcusie. W każdej chwili mogli go spotkać, a z tego co słyszała, mogłoby nie być przyjemnie. Przynajmniej dla niej. - Słyszałeś, że chodzą o nas plotki? - spytała, chcąc zmienić temat, zrobić cokolwiek, by nie myśleć o możliwości spotkania jakiegoś wampira.

Czarodziej

- Marcus gdzieś wyjechał i to już jakiś czas temu - tak słyszałem - jego ciałem wstrząsnął lekki dreszcz. Szybko odegnał te myśli od siebie - Plotki? - spojrzał na nią zdziwiony - jakie plotki? Ja nic nie słyszałem...

Wilkołak

- No. Spytała się mnie jedna dziewczynka - zaśmiała się lekko, wsuwając powoli dłonie do kieszeni. - Jak to się między nami zaczęło. - wzruszyła lekko ramionami. - Nie martw się, wybiłam jej z głowy jakiekolwiek spekulacje na nasz temat.

Czarodziej

Spojrzał na nią lekko się krzywiąc:
- Znam ją? - w jego głosie przebrzmiewało niedowierzanie - Myślałem, że ludzie wiedzą, że kogoś już mam... - i przez to często nie dawali mu spokoju.

Wilkołak

- Nie wiem czy wiedzą. - ponownie wzruszyła ramionami. - Poza tym... Przejmujesz się? - spojrzała na niego. - Niech gadają. Dopóki Twój chłopak wie, że między nami do niczego nie dochodzi, jest dobrze. - zamknęła oczy. - Przynajmniej jak dla mnie.

Czarodziej

- Nie o to chodzi - machnął ręką. Jego oczy wreszcie przyzwyczaiły się do blasku promieni słonecznych.
- Czy mi się tylko tam wydaje czy tam ktoś stoi? - wskazał palcem niewyraźny kształt dość daleko od nich, pod samym lasem.

Wilkołak

- Nie mam pojęcia. Nie widzę. - nie otworzyła oczu, modląc się, żeby to była tylko Kali. Nie znała tu innych wampirów, a nie miała większej ochoty na kłótnie. Zachwiała się. Zacisnęła dłonie w kieszeniach i przygryzła lekko wargę

Czarodziej

- Albo i nie jedna - z dłoni zrobił sobie lornetkę - Czy mi się zdaje, czy to twoja rasa ma wyostrzone zmysły? - zaśmiał się cicho - Idziemy tam,czy przeciwnym kierunku? - wybór pozostawił dziewczynie, jemu było wszystko jedno.

Wilkołak

- Nie wiem. - mruknęła. - Zdecyduj, proszę.... - powiedziała, po czym jęknęła cicho, zaciskając powieki. Wyciągnęła z kieszeni kilka tabletek i połknęła je na raz. Skuliła się lekko, po chwili ponownie prostując.

Czarodziej

- Podzieliła byś się - burknął odwracając się tyłem - Idziemy - dodał, kierując się w stronę dostrzeżonych kształtów. nie spieszył się, nie wiedział kto to i jak zareaguje na ich przybycie. Chociaż właściwie mało go to obchodziło.

Wilkołak

- Chcesz proszki przeciwbólowe? - mruknęła niechętnie. Mało kto widział jak je bierze. Gabriela dotknął właśnie ten zaszczyt. Nie przeszkadzało jej to. Mimo, że niewiele pamiętała z czasu spędzonego z chłopakiem, zdawało jej się, że widział już jej chwile słabości.

Czarodziej

- Już nie. wcześniej faktycznie by się przydały - wsadził dłonie w kieszenie idąc powoli na przód. Patrzył prosto pod nogi, nie żeby to miało związek z dziewczyną, ale to słońce było denerwujące. Miał nadzieję, że ten nieokreślony kształt nie okaże się czymś wrogim.

Wilkołak

Odkręciła się. Zaczęła iść tyłem. Wszystko, byleby nie czuć promieni na twarzy.
- Było mówić. - urwała. - Szkoda, tylko, że nie wiedziałeś, że mam... - mruknęła do siebie.