Jaskinia

Wampir

- Cóż, każdemu potrzebne jest towarzystwo - powiedział uśmiechając się - Wiesz, wampiry nie mogą się rozmnażać, ale to nie znaczy że nie korzystają z... Różnych życiowych aspektów - cały czas patrzył na dziewczynę - Jeśli wiesz co mam na myśli...

Młody Czarodziej

Przygryzła dolną wargę, próbując się nie roześmiać.
- Jeśli chodzi Ci o mój stopień wiedzy co do "różnych życiowych aspektów", to owszem, zostałam uświadomiona. - odpowiedziała spokojnie, patrząc na niego z rozbawieniem w oczach.

Wampir

- Ależ z ciebie zdemoralizowane dziecko - pokiwał głową z rozbawieniem - Chyba że już nie dziecko...? Ile ty w ogóle masz lat? - zapytał zaciekawiony i zaczął rozglądać się po jaskini. Nie było widać ściany leżącej naprzeciw wejścia do groty.

Młody Czarodziej

Zamknęła oczy, z całej siły powstrzymując śmiech.
- Zdemoralizowane okej... Dziecko nie. - sprostowała. - Jakieś siedemnaście i pół. W maju stuknie mi osiemnastka. - odpowiedziała, ponownie wpatrując się w szkarłatne oczy Marcusa.

Wampir

- No to jestem od ciebie... - zamknął oczy, licząc coś - Trochę starszy - zaśmiał się gorzko. Wstał i podszedł do skarpy. Spojrzał na tereny należące do jego rasy. Zmrużył oczy i nasłuchiwał. Słyszał każdy szelest liści, każdy łopot ptasich skrzydeł i oddech dziewczyny.

Młody Czarodziej

- Wiek to pojęcie względne. - prychnęła. Zdawała sobie sprawę z tego, że Marcus jest od niej dużo starszy, ale nie wyglądał na takiego. Lata to tylko cyferki. Wstała i otrzepała spodnie, po czym także podeszła bliżej skarpy. - Czy to... towarzystwo zawsze musi być tej samej rasy? Nie chodzi mi teorię, tylko o praktykę. Czy jest szansa, że taka osoba przeżyje? - zapytała w końcu, próbując coś wypatrzeć w ciemnościach.

Wampir

Spojrzał na nią badawczo.
- Oczywiście że nie musi być tej samej rasy - uniósł brew - Czyżby to znowu wpływ książek na twój pogląd o wampirach? - zaśmiał się - Wbrew wszelkim pozorom przedstawiciele mojej rasy są inni niż powszechnie się uważa. Oczywiście zdarzają się... krwawe przypadki - powiedział zamyślając się - Wszystko zależy od silnej woli i odrobiny wyczucia. Czasem ktoś zostanie pogryziony, a czasem... jest jeszcze gorzej - spojrzał na nią uważnie - I możesz mi wierzyć, że nie chcesz wiedzieć.
Zastanawiał się przez chwilę czy użyć jednego z większych wampirzych atutów. Zaryzykował.
- Czemu o to pytasz? - zapytał aksamitnym, głębokim głosem - Dlaczego tak cię to interesuje?

Młody Czarodziej

"Nie mów! Nie mów!" krzyknął jakiś rozhisteryzowany głos w jej głowie, na przekór namowom Marcusa. Zamknęła oczy, zastanawiając się, co zrobić. Świeże powietrze działało na jej korzyść, przynajmniej w jakimś stopniu umożliwiało jej logiczne myślenie.
- Książki tematyczne akurat na moje poglądy mają mały wpływ. Jak już to opinie innych i różne podania. - odpowiedziała w końcu, uważnie dobierając słowa. - Chociaż i tak nigdy w nic nie wierzę, dopóki... sama się nie przekonam. - dodała, wbijając wzrok w swoje stopy. - Znaczy... wykorzystując różne okazje wypytuję się o nurtujące mnie tematy i tak dalej. - sprostowała szybko, gdy dotarło do niej to, jak mógł odebrać jej słowa.

Wampir

Nie chciał dać za wygraną. Wiedział że coś przed nim ukrywała. Uniósł jej podbródek tak, by spojrzała mu w oczy.
- Na pewno? - hipnotyzował ją głosem i patrzył swoimi szkarłatnymi tęczówkami wprost w jej, zielone - Jak bardzo sama chcesz się o tym przekonać? - zapytał, nadal zmuszając ją do patrzenia w oczy.

Młody Czarodziej

Kiedy uniósł jej podbródek, przez dłuższą chwilę unikała patrzenia mu w oczy, ale pokusa była zbyt silna, tym bardziej w połączeniu z jego głosem. Za każdym razem emocje, jakie budził u niej szkarłat tęczówek Marcusa były zniewalające. Więc i tym razem, gdy ich spojrzenia się zbiegły, Marrisa aż wstrzymała oddech.
- Jak bardzo? Chyba odrobinę bardziej, niż by wypadało. - stwierdziła z lekkim ociąganiem i gorzką nutą w głosie, zła na samą siebie, że tak łatwo wszystko z niej wyciąga.

Wampir

Puścił ją i przeszedł parę kroków dalej, zadowolony ze swojego sukcesu. Usiadł na jednym z większych kamieni i spojrzał na dziewczynę.
- Podoba ci się w Lihtium? - zapytał, chcąc zmienić temat. Zaczął nucić "I wanna do bad things with you".

Młody Czarodziej

Założyła ręce i zanim ponownie spojrzała na Marcusa, zerknęła jeszcze na skrzącą się w oddali rzekę, maskując swoje rozczarowanie.
- W sumie jestem tu od niedawna i obejrzałam niewielką część tego wszystkiego - powiedziała, wykonując przy tym zamaszysty gest, wskazując wszystko aż po horyzont. - ale Lihtium wydaje się być przyjemnym miejscem. Podoba mi się styczność ras, chociaż fakt, że jestem jedynym człowiekiem w okolicy... nieco mnie przeraża. - dodała, przysłuchując się nuconej przez wampira piosence, jak gdyby nigdy nic. - A Ty? Od zawsze mieszkałeś tutaj?

Wampir

- Tak - odpowiedział - Kiedyś było tu nieco inaczej... Rasy nie były do siebie tak dobrze nastawione jak teraz. Właściwie to były w bardzo złych relacjach... Przyjaźń pomiędzy osobnikami innej rasy była wręcz niedorzeczna - mówił przypominając sobie Lihtium parę wieków wcześniej - Ale z biegiem lat wszystko się zmieniało. Granice rasowe zaczęły się rozmywać i istoty przestały mieć do siebie uprzedzenia.

Młody Czarodziej

- Chyba najgorzej dalej jest na linii wampiry a wilkołaki, prawda? - zapytała, zastanawiając się, jak wyglądało życie w Lihtium te kilka wieków temu. Z wypowiedzi Marcusa wywnioskowała, że musiało być ciężko. - Jak to jest żyć wiecznie? Nie znać starości ani zmęczenia? Nie bać się śmierci? Patrzeć, jak wszystko inne przemija? - zadała kolejne pytanie, a raczej pytania, robiąc krok w jego stronę. - Jeśli mówię za dużo, to powiedz. Wolałabym nie zrażać nikogo zasypywaniem pytaniami. - dodała po chwili.

Wampir

- Nie, nie ma sprawy. To zrozumiałe że chcesz się czegoś dowiedzieć - uśmiechnął się lekko - W końcu nie często miałaś styczność z wampirami, więc możesz pytać o co tylko chcesz - oparł łokcie na kolanach, nadal patrząc na Marrisę.
- Nieśmiertelność i wieczna młodość ma wiele zalet, ale... wszystko się kiedyś nudzi. Zresztą przebywanie wśród ludzi zmuszało do koczowniczego życia. Nigdy nie starałem się zaprzyjaźniać bo wiedziałem, że nie zamienię wszystkich bliskich mi osób w wampiry. Również wszystkie... łóżkowe znajomości były przelotnymi romansami - prawie wszystkie dodał w myślach.
- Właśnie dlatego, żeby urozmaicić sobie nieco tą marną egzystencję wynajduję rozmaite rozrywki, które na pewno nie zaliczają się do humanitarnych - zaśmiał się.