Jaskinia

Wilkołak

- Oh, jakie to straszne. - spojrzała na niego pustymi oczami. Dziwne, że nie poczuł słodkiego zapachu jej krwi. Krwi nasyconej narkotykami. Ziewnęła. Przejechała palcem pop ścianie jaskini,

Wampir

Słysząc komentarz dziewczyny wybuchnął śmiechem. Ona nawet nie zdawała sobie sprawy z tego jaka była zabawna.
- no to może mi wyjaśnisz co tutaj robisz? - zapytał wpatrując się w ścianę przed sobą
Czy interesowało go to w ogóle? I tak i nie. Chciał wiedzieć dlaczego musi znosić to "śmierdzące towarzystwo".

Wilkołak

Ziewnęła.
- Muszę? - spojrzała zrezygnowana na niego. Nudził ją. - Uwierz mi, ty również śmierdzisz. I jesteś nie mniej zabawny niż ja. - zamknęła oczy.

Wampir

- wcale nie musisz tu być skoro tak bardzo cię nudzę - powiedział chłodno nadal nie oddychając - chce wiedzieć co cię zmusza do stania tu i rozmowy z kimś takim jak ja
Gdy to powiedział wyprostował się i podszedł na środek jaskini nie zrzucając wzroku z wilkołaka.

Wilkołak

- Nuda. - przetarła drugą dłonią oko. Opuściła ręce wzdłuż ciała, po czym złapała palcami końcówki rękawów. Zaciągnęła je mocniej na dłonie, by zakrywały je prawie w całości. - Do tego dawno mnie nie było. I szczerze... Nie wyczułam, że tu jesteś.

Wampir

Uniósł brwi nadal wpatrując się w dziewczynę. Jak ona miała wogóle na imię?
- No popatrz - prychnął - A ja ciebie doskonale wyczułem jeszcze przed tym jak tu weszłaś - mówiąc to odwrócił wzrok na wejście do jaskini i odruchowo wziął oddech. Zaraz tego jednak pożałował i zakrył sobie usta i nos dłonią. Przyrzekł w duchu, że więcej tego już przy niej nie zrobi. Dlaczego wilkołaki tak strasznie cuchną?

Wilkołak

- A dlaczego cuchną wampiry? - uniosła brew. - przechadzała się w tą i z powrotem. Zbliżała się do niego. Miała nadzieję, że go tym zdenerwuje, może nawet sprowokuje. - Adhara. - uśmiechnęła się nikle. - I nie obchodzi mnie, czy wyczułeś, czy nie.

Wampir

- James - powiedział przypatrując się poczynaniom Adhary z przymrużonymi oczami - Zasmucę cię. Wcale mnie nie denerwujesz. - przyznał wykorzystując swoją umiejętność czytania w myślach, którą najwyraźniej posiadała i ona. Był prawie pewny, że w razie czego będzie mógł się kontrolować chociaż wizja zabicia denerwującego wilkołaka, była niezmiernie kusząca.

Wilkołak

- Więc i ty potrafisz czytać w myślach. - zaśmiała się lekko. Przejechała palcem po jego torsie w dół. - Miło wiedzieć, że nie jestem sama. - stanęła blisko niego. - Dlaczego nie oddychasz, hmm?

Wampir

Zaśmiał się.
- Nie uśmiecha mi się zabicie kogoś takiego jak ty. - powiedział przypatrując się Adharze - Nie chcę sobie robić problemów, więc nie kuś. - zrobił krok do tyłu z uśmiechem.. gdyby nie była wilkołakiem.. przeszło mu przez myśl mimo, że doskonale wiedział, że ona o tym wie.

Wilkołak

Westchnęła. Wiedziała, że nie jest sobą, że coś się w niej dzieje. Za wszelką cenę chciała odrzucić swoją 'chorobę'. Nienawidziła tego, kim się stała. I mimo, że on o tym wszystkim się dowiedział, w jednej chwili, nagle... Nie przeszkadzało jej to. Wiedziała bowiem, że gówno go to obchodzi. Jak każdego zresztą. Cofnęła się, siadając pod ścianą. Milczała.

Wampir

Wahał się chwilę co ze sobą zrobić. Rozważał w myślach kilka wyjść z tej sytuacji, ale w niektórych - trzeba przyznać - przeszkadzała mu Adhara. Spojrzał na nią, nie odzywała się, ale w jej myśli ciągle rozbrzmiewały mu w głowie, starał się to ignorować, ale nie było to łatwe. W końcu pokiwał ledwo zauważalnie głową i jak gdyby nigdy nic, bez pożegnania wyszedł z jaskini. Tak było dla nich obojga najlepiej. Te dwie rasy nie powinny sobie wchodzić w drogę.

Wilkołak

Nie ruszała się z miejsca. Miała nadzieję, że nie spotka tu innych wampirów. O ile było to możliwe. Przecież przebywała na ich terenie. Zacisnęła mocno powieki i pięści, które stały się białe.

Młody Czarodziej

Lexi wciąż lekko ciągnęła dziewczynę za sobą. Puściła ją dopiero gdy znalazły się w jaskini.
- Ojej. Troszkę tu strasznie - powiedziała gdy nagle potknęła się o jakiś kamień. Jej kolano było całe we krwi, a ona wiedziała, że to nie jest odpowiedni czas ani miejsce na to aby krwawić.
- Auć.. - skrzywiła się. - Rose, nie ma w pobliżu żadnych wampirów? - spytała ze strachem w oczach. Usiadła na zdrowej nodze i przyłożyła rękę do rany, która ją niemiłosiernie szczypała.

Wampir

Szedł w kierunku swojego pokoju, kiedy poczuł zapach ludzkiej krwi. mimowolnie skierował tam swoje kroki. Doszedł do Groty Tajemnic i zobaczył leżącą na ziemi dziewczyną z krwawiącym kolanem.
- Jesteś na terenie wampirów - powiedział - Zdziwiłbym się, gdybyś nie spotkała żadnego z nas. - stanął dwa metry od niej
Miała szczęście, że wracał z polowania.