Cmentarz

Wilkołak

Podkuliła nogi do piersi i objęła łydki rękoma. Nienawidziła. Nienawidziła siebie samej. Tego, co potrafiła. Tego, że czytała w myślach. Przez to wszyscy uciekali. Zostawiali ją. Włosy opadły jej na twarz. Stuknęła czołem o kolano, przeklinając samą siebie. Wiedziała, że Gabriel potrzebuje samotności. Zaczęła rozważać odejście. W końcu i tak by nie zauważył. A jeśli nawet, nie musiałby się bać, że coś usłyszę.

Czarodziej

W którymś momencie pomyślał, jak bardzo nie lubi być sam w takich chwilach. Nigdy nie wiedząc do czego będzie zdolny, jakie granice tym razem będzie w stanie przekroczyć. To takie dziwne, nie mógł zrezygnować z własnych myśli, jest tyle momentów w życiu, a tak niewiele z nich pozwala poznać samych siebie. Zrozumieć jak mało różnimy się od zwierząt. Wybuchł niekontrolowanych śmiechem. Zdawał sobie sprawę jak musi w tej chwili wyglądać, ale tu nikt nie przyjdzie. Adhara miała go najwyraźniej dość i gdzieś zniknęła. W przebłyskach nadziei, zastanawiał się czy zdąży wrócić do baru na czas. Nikomu nie życzył zostania w przeszłości.

Wilkołak

Usłyszała jego śmiech. To raczej nie pasowało do sytuacji. Zerwała się i podeszła pod kapliczkę.
- Gabriel? - nasłuchiwała chwilę. - Wszystko w porządku? - Nie wiedziała, czy powinna podchodzić, czy powinna się wtrącać. Powoli opadała z sił, całą energię pokładając w tym, aby nie czytać mu w myślach.

Czarodziej

Nie mógł powstrzymać śmiechu, to było takie... Odprężające.
- Tak... - rzucił na wydechu, nie zastanawiając się komu odpowiada - Nie... To znaczy Nie wiem. - oparł się czołem o marmur chichocząc.

Wilkołak

Zeszła na dół. Miała wrażenie, że wziął za dużo. Weszła w podziemia i spojrzała na siedzącego mężczyznę.
- Gabriel... - pokręciła głową. Powinna go teraz pilnować. Jego, i tego, aby wrócili na czas.

Czarodziej

Robił z siebie idiotę. Wiedział, że tak jest, ale nie miał ochoty tego zmieniać. Bo po co? Tak było dobrze i wygodnie. Śmiech zamilkł bezpowrotnie. Popatrzył w górę na naturalnych wielkości pomnik
- Piękny... prawda? - głos miał zachrypniety, a oddech wyraźnie przyspieszył .

Wilkołak

Nie zwróciła uwagi na jego myśli. Ponownie pokręciła głową.
- Jasny gwint... - usiadła obok niego. - Piękny, piękny, - powiedziała bez większego entuzjazmu.

Czarodziej

- Gdzie? - spytał rozglądając się dookoła, szukając czegoś jasnego.
- O wróciłaś - spojrzał na nią zdziwiony, jakby dopiero do niego dotarło kto siedzi obok - Myślałem, ze sobie poszłaś?

Wilkołak

- Nie. Nie chciałam przeszkadzać. - podkuliła nogi. - Mogę Cię zostawić samego, jeśli chcesz. - powiedziała, chociaż nie miała na to ochoty. Ani fizycznej, ani psychicznej. Nie chciała być sama. Przemawiał przez nią czysty egoizm.

Czarodziej

- E tak - odparł zdezorientowany, chwile póżniej dotarło do niego co powiedział - Nie, tzn. nie. Zostań - spojrzał na nią lekko wystraszony. Nie miał ochoty być sam. Nie teraz.
- Gdzie byłaś? - spytał chcąc podtrzymac rozmowę.

Wilkołak

- U - zawahała się. - U znajomego... A potem siedziałam pod bramą robiąc wszystko, by nie słyszeć twoich myśli. - powiedziała cicho, ze spuszczoną głową. Nie chciała, żeby widział, jak bardzo zmęczona jest. Chociaż w tym stanie, raczej nie powinno mieć to miejsca, wolała zachować pozory

Czarodziej

[ sory ale miałem cos do zrobienia]
- Ah tak - mruknął, zsuwając się lekko w dół - Mogę wiedzieć dlaczego akurat pod bramą? - z jakiegoś powodu zainteresował się tą sprawą - Czyżbyś bała się tu wejść?

Wilkołak

- Bałam...? - zawiesiła głos. - Nie bardziej, niż tego, że znowu zostałam sama. - sięgnęła do kieszeni. Obracała paczuszkę palcami. - Nie chciałam ci przeszkadzać. Tobie i Twoim myślom.

Czarodziej

- Dobrze wiesz, że moje myśli to w tej chwili czysta abstrakcja - po narkotykach i alkoholu zawsze było mu łatwiej używać elokwentnych słów - Nie rozumiem cie - dodał po chwili odrobiną wydłużając końcówki wyrazów - Skoro bałaś, że że ZNOWU zostaniesz sama to czemu sobie poszłaś? Zdenerwowałem cię czymś?

Wilkołak

- Bo nie wydawałeś się skory do przebywania z kimkolwiek? - mruknęła. Zatrzęsła się. Mimo jej natury w tym momencie poczuła chłód dotykający każdej cząstki jej ciała. Nie wiedziała, jak miała mu wytłumaczyć to, co w tej chwili czuła. - Nie lubię się narzucać...