Cmentarz

Wilkołak

- Zmienić? Po co? Dla kogo? - zaśmiała się. -Swojego życia nie zmienia się od tak. - zamknęła oczy, rozbawiona. - Przypadkowi faceci, czasem kobiety, dziwne miejsca i sytuacje. To czasem naprawdę jest zabawne. - wzruszyła nieznacznie ramionami. - I nikt nie dyktuje ci warunków.

Czarodziej

- Ale szczęścia nie daje - podparł się na łokciach - No może daje... Na chwilę... I wiesz co może właśnie dla tego nie masz dla kogo się zmienić -wiedział, że powinien powiedzieć to inaczej, może delikatniej, jednak w tym stanie nie mógłby się na to zdobyć. Spojrzał na nią lekko wystraszony.

Wilkołak

Wzruszyła ramionami.
- Może. I co z tego. - zamknęła oczy, by nie zauważył gniewu w jej oczach. Mówiła coraz bardziej obojętnym tonem. - Łatwo ci mówić. Nie znam cię, masz rację. A ty nie znasz mnie.

Czarodziej

- I tak jest lepiej - stwierdził obojętnie. Zamknął oczy kładąc się na podłodze. Ręce umieścił po obu stronach ciała. Niby było wygodnie, a jednak coś nie pasowało. Skrzyżował ręce na piersi w dość niekonwencjonalnej pozycji.

Wilkołak

Podniosła się. Podeszła do ściany, zaczęła iść w dłuż niej, przesuwając po niej ręką. Milczała. Nie wiedziała, co może powiedzieć. Może wcale nie chciała mówić? I nie chciała słyszeć. Przestała mieć ochotę na cokolwiek.

Czarodziej

Nie zwracał uwagi na to co się dzieje. Po prostu w myślach śpiewał ulubiona piosenkę , próbując w pamięci przywołać jej właściwe wykonanie. Dłońmi zaczął przeszukiwać kieszenie, próbując zidentyfikować ich zawartość.

Wilkołak

Idąc, zamknęła oczy. Chwilę później potknęła się o coś i upadla. Warknęła na siebie samą, usiadła i milcząc postanowiła zostać w tej pozycji. Tak było bezpieczniej. Nie zwracała uwagi na piekące kolano. Zamknęła oczy i odchyliła głowę do tyłu.

Czarodziej

Słysząc hałas spojrzał w odpowiednim kierunku. Nie wytrzymał i zaczął się śmieć na cały głos. Adhara leżała na podłodze, najwyraźniej potknęła się o coś
- Wiesz, jak śmiesznie teraz wyglądasz? - usiadł, dalej przeszukując kieszenie.

Wilkołak

- Nie wiem i chyba nie chcę wiedzieć. - szepnęła nieco zawstydzona. Była na siebie zła. Jak ktoś może być tak głupi, żeby w takim miejscu zamykać oczy? To mogła zrobić tylko i wyłącznie ona.

Czarodziej

- Nie rób takiej miny - zachichotał zadowolony, że w końcu znalazł to czego szukał. na chwile skupił się na zawartości małego woreczka, po czy znów spojrzał na dziewczynę - Nie martw się i tak robię z siebie większego idiotę. - dodał z przekonaniem.

Wilkołak

- Nie, chyba nie. - pokręciła stanowczo głową. - Obojga mogli by nas zamknąć w klatkach w ZOO, wiesz? - uniosła brew. - Jedyne okazy. Aż żal dupę ściska, kiedy się na nie patrzy. Tym bardziej w tym momencie

Czarodziej

- O to na pewno - śmiał się dalej - Do cyrku raczej nas nie przyjmą - zastanawiał się przez łzy.
Wstał opierając się o pomnik.

Wilkołak

Wpatrzyła się w jakiś punkt. Znowu zrobiła to samo - odcięła się od świata zewnętrznego. Była tylko ona i to, co w niej siedziało. Zachichotała cicho, ale niesłychanie krótko.

Czarodziej

Ruszył w głąb pomieszczenia. Naprzód posuwał się bardzo powoli, było tu ciemno a on ledwo co widział. Wiedział, że znalazł się w korytarzu, bardzo ciasnym korytarzu. Dłońmi błądził po gładkich ścianach, próbując zorientować się gdzie jest. Palcami znalazł szczelinę, która okazała się wejściem do innego "pokoju".

Wilkołak

Cicho jęknęła. Została sama, co nie bardzo się jej podobało. Zakaszlała.
- Gabriel? - zapytała cicho, nie wiedząc do końca, czy powinna się odzywać. - Gdzie ty idziesz?