Przy palenisku.

Duch

- Tak myślałam - uśmiechnęła się promienie, a to zdarzało się jej rzadko - TY i nada... to się ze sobą kłóci...
Przymknęła czy:
- Ach Włochy. Taki piękny kraj - rozmarzyła się - Opowiesz mi coś o swoim pobycie tam ?- poprosiła.

Przywódczyni Elfów

Uśmiechnęła się na widok miny Kali. CHyba jeszcze nigdy u niej takiej nie widziała.
- Właśnie wiem, że to jest nieco paradoksalne połączenie - powiedziała z wytrzeszczonymi oczami - No jasne, że opowiem. Mieszkałam tak przez jakieś 5 lat. Wyjechałam tam gdy miałam chyba... 7 lat. Wcześniej mieszkałam tutaj. Normalnie się uczyłam i chodziłam do szkoły. Prowadziłam normalny ludzki tryb życia. Pomimo, że przeszkadzały mi w tym nieco... uszy - wskazała na nie - Dzieci się ze mnie śmiały...

Duch

- Oj tam - mruknęła - Dzieci zawsze takie są... Będą się śmiać ze wszystkiego, nawet jeśli zrobi się tak - podniosła do góry dłoń i pokiwała palcem - Śmiech to przecież samo zdrowie...

Przywódczyni Elfów

- Właśnie wiem, że zdrowie! Dlatego sie cały czas uśmiecham, prawda? - powiedziała wesoło - Tylko trochę różni się śmiech od wyśmiewania się - stwierdziła tym razem z nieco poważną miną. Nie lubiła dzieci. Nigdy nie umiała sobie poradzić z niemiłymi uwagami. Zawsze zamykała się w sobie.

Duch

- Ej no. Co to za smutna minka? - próbowała zachować powagę, jednocześnie walcząc z rozbawieniem - Dzieci to tylko dzieci. Kto by tam się nimi przejmował? To takie małe głupie i irytujące istotki. - chciała rozładować sytuację

Przywódczyni Elfów

- Każdy ma w sobie troche z dziecka - powiedziała, ale tym razem z normalna ja dla niej miną czyli z uśmiechem od ucha do ucha - Ja jestem małą irytującą istotka - zamrugała niewinnie - Nareszcie już nie mam kontaktu z tymi ludźmi.

Duch

- Ależ Słońce, jesteś przecież taką niewinna i słodką osóbka - ironizowała, marszcząc lekko nos, przy czym wyostrzały się rysy jej twarzy - Wszystko dobre co się dobrze kończy - dodała szybko widząc uśmiech Irthien.
Spojrzała w dół na płonące ognisko.

Przywódczyni Elfów

Ponownie zrobiła minę niewiniątka.
- Ależ oczywiście, że jestem - stwierdziła bez zawahania. Oczywiście tylko żartowała. - Co się kończy? - zapytała. Znowu nie wiedziała o co chodzi. Ostatnio naprawdę zgłupiała. Ponownie powiesiła się na drzewie.

Duch

- Hmmm jakby to powiedzieć - zastanawiała się jak wytłumaczyć to co ma na myśli - Tak, miałaś problemy z tymi bachor... eee to znaczy milutkimi dziećmi - szybko poprawiła się - Ale skończyło się dobrze. Wyjechałaś i nie musisz się z nimi użerać.

Przywódczyni Elfów

Odetchnęła z ulgą.
- I właśnie z tego cieszę się najbardziej - powiedziała. Czuła, że krew spływa jej do mózgu, więc się podniosła. Zrobiła minę jakby nieprzytomnej i pokręciła głową - A Ty gdzie podróżowałaś? - zapytała

Duch

- Czyżby zrobiło ci się niedobrze? - spytała rozbawionym głosem patrząc jak dziewczyna podciąga się do góry by usiąść.
Na zadane pytanie zareagowała z lekką rezygnacją
- Byłam w wielu miejscach - wzruszyła ramionami - Ale zawsze tylko na chwilę, nigdy dłużej niż dwa lata.

Przywódczyni Elfów

- Ano z letka mi się zrobiło - powiedziała i złapała się za głowę zamknęła oczy na minutę. Otworzyła je i zauważyła rezygnację Kali.
- Coś się stało? - zapytała z niepokojem. Czyżby zrobiła coś złego? Znowu?

Duch

- Nie - uśmiechnęła się smutno - Po prostu byłam w tylu miejscach, a z żadnego z nim nie mam nic, co mogłabym wspominać. Do żadnego z nich się nie przywiązałam - przeniosła spojrzenie na "zawieszoną" wilkołaczkę - Lubisz ryzyko, prawda? - spytała patrząc na Irthien z ognikami w oczach - Co byś powiedziała, gdybyśmy wycięły jakiś numer naszej Śpiącej Królewnie?

Przywódczyni Elfów

Także sie zasmuciła. Z nią chyba było tak samo. Wzieła wiele pamiątek z Włoch, jednak pomimo to nie pamięta jak tam jest.
- Ryzyko w moim przypadku jest raczej nieuniknione - powiedziała i wyszczerzyła bielutkie ząbki. W sumie trochę się bała reakcji wilkołaczki, jednak pomyślała sobie, ze to tylko zabawa. - No dobra - powiedziała nieśmiało.

Duch

Uśmiechnęła się triumfalnie, wiedziała, po prostu wiedziała, że elfka nie odmówi - To co jej zrobimy? - spytała konspiracyjnym tonem - Jak masz jakiś pomysł to mów - ona sama miała ich kilka, ale chciała jeszcze usłyszeć Irthien- plany zawsze można modyfikować.