Przy palenisku.

Przywódczyni Elfów

Klasneła w dłonie. Zaczęła szukać jakiejś blizny. Nie musiała tego robić długo. Pokazała ją Kali.
- A ta? - zapytała - Nigdy bym nie pomyślała, że taka moc istnieje - powiedziała nieco zaskoczona. Zawsze myślała, że wampiry czytają w myślach, władają żywiołami i jakieś inne, ale żeby czytanie z blizn?

Duch

Spojrzała na bliznę przelotem:
- Jakieś szkło, glina, porcelana lub ceramika prawdopodobnie misa - westchnęła - Widzisz tam miałaś odciski zębów, a ta szrama jest prosta, lekko rozszerzona na końcu, jednolita - pociągnęła palcem po delikatnym łuku - Wiesz pracowałam kiedyś z rannymi. Przez tyle lat nauczyłam się rozróżniać blizny.

Przywódczyni Elfów

Wytrzeszczyła szeroko ślepia. Każdą bliznę znała na pamięć, więc wiedziała czy Kali mówi prawdę. I prawdę mówiła.
- A to taaakie buty - pacnęła się dłonią w czoło - czemu nie powiedziałaś, że pracowałaś z chorymi? Co tam robiłaś? - zapytała

Duch

- No, nie do końca z chorymi. Z rannymi, a to różnica - wyjaśniła - Wiesz zaczęło się od I ludzkiej wojny światowej skończyło na roku 2010. Chociaż nie, wcześniej od czasu do czasu "pracowałam" w szpitalach - uśmiechnęła się ironicznie.

Przywódczyni Elfów

Zaczeła liczyć coś na palcach.
- Kali? Wiem, że może nie powinnam się o to pytać, ale... Ile ty masz lat? - zapytała z czystej ciekawości. Miała nadzieję, że wampirzyca źle tego nie odbierze, bo w sumie kobiety się o wiek nie pyta.

Duch

- A dlaczego by nie? - uśmiechnęła się zachęcająco - Ile mam lat? - powtórzyła z uśmiechem - Irthien, zapamiętaj kobieta ma tyle lat na ile się czuje. A co do pytania... Na jak starą wyglądam? - puściła jej oczko myśląc, że mogłaby by być jej prapraprapra...babką.

Przywódczyni Elfów

Przyjrzała się dokładnie Kali.
- A na ile lat się czujesz? - zapytała. Tak prawdę mówiąc jej kultura osiągnęła poziom zerowy. Pomińmy - Starą? Nieee... wcale nie wyglądasz na starą. Gdyby nie te glany i parę jakichś kolorków to być wyglądała o wiele młodziej. Nie że uważam, że staro wyglądasz - sprostowała szybko - Jejcia. Tobie na prawde nie jest gorąco w... tym? - zapytała i zlustrowała wzrokiem glany, gorsety i te inne.

Duch

- Przedział 20 do 30 - owinęła kosmyk włosów na palcu - Przemianie moje ciało uległo dokładnie 410 lat temu.
Uniosła brwi:
- Irhien moja skóra jest zimna - jej głos lekko drżał - Mogłabym tu stać w kożuchu i kilku swetrach i nawet bym się nie spociła... I źle się czuję w... Jasnych kolorach - skwitowała.

Przywódczyni Elfów

- O jejciu. To mogłabyś być moją prapraprapraprapraprapraprapra... nie wiadomo ile jeszcze prababcią - powiedziała z wytrzeszczonymi oczami. Pacnęła się ręką o czoło - Ach no tak... Kali... Wybacz mi, że zadaje Ci takie pytania - powiedziała ze smutkiem - wiesz ja po prostu nie umiem milczeć.

Duch

<wybacz, nawał obowiązków>
- Ale to dobrze - uśmiechnęła się do elfki ciepło - Jesteś duszą towarzystwa... A poza tym można Cię cenić za szczerość... - założyła nogę na nogę - I nie przeszkadza mi to, ani trochę - uśmiech na jej wargach poszerzył się nieznacznie odsłaniając zęby - Wole odpowiadać na pytania, niż samej podtrzymywać rozmowę.. Rozmowa z tobą to przyjemność...

Przywódczyni Elfów

- Szczerość... Czasami myślę sobie, że powinnam czasem zamilknąć. Moze powinnam się zmienić - powiedziała - Może ludzie lubią mnie tylko dla tego, że jestem tym prefektem czy czymś tam. Powinnam zostać cichą dziewczynką, która nie rzuca się w oczy. - postanowiła nagle - A dla mnie rozmowa z Tobą także jest przyjemnością. Przynajmniej mogę się wyżalić.

Duch

- Ciesze się, że mogę Ci pomóc Irthien - skinęła głową wyrażając aprobatę - Jeśli będziesz miała ochotę kiedyś porozmawiać zapraszam do moich komnat.
Spojrzała w ogień rozważając słowa dziewczyny:
- Na szczęście nie mam takiego problemu - zaplotła ręce na kolanach - Najczęściej zrażam ludzi do siebie, ale co z tego? - uśmiechnęła się do ognia w palenisku - Nie pozwolę sobie na bycie czyjąś marionetką, nawet jeśli mieliby mnie za to znienawidzić.
Jej twarz wykrzywił nieokreślony grymas:
- Niech nienawidzą byle tylko się bali - szepnęła bardzo cicho, tak, że elfka nie mogła tego usłyszeć.

Przywódczyni Elfów

Westchnęła. Ona niestety chyba dawała się manipulować innym ludziom.
- Nie zrażasz do siebie ludzi. Popatrz na mnie - wskazałą na siebie - Ja Cie lubię i mnie nie zrażasz. To tylko kwestia przezwyczajenia. No właśnie. Ja czsem myślę, że mam za wiele problemów - złapala się za głowę ze zrezygnowaniem.

Duch

- Nie przesadzaj. - zachichotała - Ich nigdy nie jest za dużo, bo zawsze może być więcej... I jeśli tylko masz ochotę, mogę pobawić się w konfesjonał... Z tą różnicą, że nie urządzę kazania wytykając wszystkie twoje błędy. - rozłożyła ręce.

Przywódczyni Elfów

Ponownie westchnęła, jednak tym razem głośniej.
- Widzisz? Ja tych problemów mam za duzo. I za każdym razem mi ich przybywa - powiedziała smutno, jednak potem się uśmiechneła - A Ty chcesz się pobawić? Bo to nie tylko ode mnie zależy, prawda?